- skaleczyć się
- сов.пора́ниться, поре́заться
skaleczyć się się nożem — поре́заться ножо́м
Syn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
skaleczyć się
Смотреть что такое "skaleczyć się" в других словарях:
skaleczyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kaleczyć się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kaleczyć się – skaleczyć się — {{/stl 13}}{{stl 33}} uszkadzać sobie ciało, najczęściej jakimś ostrym przedmiotem; ranić się, ulegać obrażeniom :{{/stl 33}}{{stl 10}}Skaleczyć się przy goleniu. Skaleczyć się nożem w palec. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skaleczyć — dk VIb, skaleczyćczę, skaleczyćczysz, skaleczyćlecz, skaleczyćczył, skaleczyćczony «uszkodzić żywą tkankę czymś ostrym; zranić, zadrasnąć» Skaleczyć nogę o kamień. Skaleczyć rękę odłamkiem szkła. skaleczyć się «zranić się lekko» Skaleczyć się w… … Słownik języka polskiego
haratnąć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, haratnąć sięnę się, haratnąć sięnie się, haratnąć sięnij się, haratnąć sięnął się, haratnąć sięnęli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Haratnął… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zranić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zranić sobie ciało; skaleczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić się nożem, siekierą. Zranić się w rękę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drasnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} drasnąć samego siebie, lekko się skaleczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drasnął się brzytwą w policzek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… … Słownik języka polskiego
skaleczenie — n I 1. rzecz. od skaleczyć. 2. lm D. skaleczenieczeń «miejsce skaleczone, lekka, niegroźna rana» Opatrzyć skaleczenie. skaleczenie się rzecz. od skaleczyć się … Słownik języka polskiego
w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… … Słownik języka polskiego
zarżnąć — + rzad. zarznąć dk Va, zarżnąćnę, zarżnąćniesz, zarżnąćnij, zarżnąćnął, zarżnąćnęła, zarżnąćnęli, zarżnąćnięty, zarżnąćnąwszy zarzynać ndk I, zarżnąćam, zarżnąćasz, zarżnąćają, zarżnąćaj, zarżnąćał, zarżnąćany «zabić ostrym narzędziem, zwykle… … Słownik języka polskiego
nóż — m II, D. noża; lm M. noże, D. noży «narzędzie do krajania, cięcia itp., składające się z metalowego ostrza osadzonego na trzonku; przyrząd do skrawania, cięcia itp. w różnego rodzaju urządzeniach mechanicznych» Długi, krótki, cienki, szeroki,… … Słownik języka polskiego
